Για την προστασία του περιβάλλοντος, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
Η διαχείριση του νερού στη Μεσόγειο
Το 80% του πληθυσµού των Μεσογειακών χώρων έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό, αν και πολλές περιοχές προµηθεύονται πόσιµο νερό από άλλες πόλεις ή καταφεύγουν σε εµφιαλωµένο νερό. Μεταξύ, όµως, του αγροτικού πληθυσµού των νότιων ακτών της Μεσογείου, µόνο το 60% του πληθυσµού έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό. Σε πολλές περιοχές, που δεν αντιµετωπίζουν ακόµα προβλήµατα ακραίας έλλειψης νερού, η ζήτησή του είναι µέγιστη το καλοκαίρι, όταν η διαθεσιµότητά του στη φύση είναι η ελάχιστη. Συχνά, σε περιοχές µε µικρή διαθεσιµότητα νερού,υπάρχει µεγάλη ζήτηση, εξαιτίας αυξηµένου πληθυσµού ή/ και έντονων οικονοµικών δραστηριοτήτων (π.χ. τουρισµός, εντατικά αρδευόµενες περιοχές κ.ά.). Στη σηµερινή εποχή πίνουµε ή χρησιµοποιούµε καθηµερινά στον βιοµηχανικό κόσµο για µαγείρεµα 2-3 λίτρα νερού, κατ’ άτοµο,ενώ πάνω από 145 λίτρα καταναλώνονται αντίστοιχα στην τουαλέτα,το µπάνιο, την περιποίηση του σώµατος, το πλύσιµο ρούχων ή πιάτων,την καθαριότητα του σπιτιού, το πότισµα των λουλουδιών. Από το 1950 µέχρι σήµερα, έχει υπερτριπλασιαστεί η παγκόσµια κατανάλωση νερού,αναπτυσσόµενη µε διπλάσιους τουλάχιστον ρυθµούς, απ΄ ότι η αύξηση του πληθυσµού. Η προσφορά, όµως, του νερού δεν είναι δεδοµένη, έχει κάποια ανώτερα όρια. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η σωστή, βιώσιµη διαχείρισητων υδατικών πόρων. Μια βιώσιµη διαχείριση των υδατικών πόρων είναι αναγκαία στη Ν. Ευρώπη και τη Μεσόγειο, µια και τα πράγµατα αναµένεται ότι θα χειροτερέψουν και άλλο, αφού όλοι οι ειδικοί επιστήµονες συµφωνούν ότι µια από τις συνέπειες της αλλαγής του κλίµατος στη Μεσόγειο είναι η σηµαντική µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας, που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε µελέτη που δηµοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστηµονικό περιοδικό “Science”, η µεσογειακή λεκάνη εµφανίζεται ως η πλέον ευάλωτη στην υπερθέρµανση του πλανήτη, εξαιτίας της αλλαγής του παγκόσµιου κλίµατος και οι συνέπειες θα είναι µεταξύ άλλων η µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας,που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις των επιστηµόνων, το 38% του πληθυσµού της Μεσογείου θα ζει σε ζώνες, όπου θα παρατηρούνται ελλείψεις νερού. Η Ισπανία αντιµετωπίζει τα τελευταία χρόνια τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Αθήνα βρέθηκε αντιµέτωπη µε το φάσµα της δίψας, εξ αιτίας ανάλογης ξηρασίας και κακής διαχείρισης των υδατικών πόρων. Χρόνιο είναι το πρόβληµα της λειψυδρίας στις Κυκλάδες και σε ορισµένα νησιά της Δωδεκανήσου κατά τους θερινούς µήνες και συνεχώς επιδεινώνεται: 20 τουλάχιστον νησιά αντιµετωπίζουν σοβαρό πρόβληµα. Στη Μεσόγειο έχει χαθεί το 50 % (σε ορισµένες περιοχές και το 90%) των υγροτόπων της.
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
«Τουριστική μονοκαλλιέργεια» – Η χαμένη αξιοπρέπεια του ελληνικού τουρισμού, στον βωμό της «αρπαχτής» και της «κονόμας»
"Η μονοκαλλιέργεια είναι κατάρα για έναν τόπο. Γεννάει τέρατα. Ότι είδους κι αν είναι αυτή. Πόσο μάλλον όταν είναι τουριστική. Καταστρέφει ολοσχερώς τις κοινωνίες και διαφθείρει με ταχύτητα τους πολίτες της. Κάτι σαν το χρηματιστήριο και τον τζόγο, μακριά από την προσπάθεια και τον ανθρώπινο μόχθο. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να μιλάμε καν για ελπίδα ή κοινωνικό δίκαιο, ούτε φυσικά για υγιή κοινωνία. Εδώ παραιτείται κανείς από κάθε προσπάθεια εκ των πραγμάτων και την δυσωδία τους.
Από μόνος του ο τουρισμός σε μια χώρα είναι συμφορά. Παντελής καταστροφή της υποδομής και των αξιών της. Της ίδιας της ιστορίας της.
Ο τουρισμός είναι θετικός και ευεργετικός για τους κατοίκους, την χώρα και τους ίδιους τους τουρίστες, μόνο όταν συνεισφέρει. Μόνο όταν συμπληρώνει το εισόδημα, που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν.
Τα Μάλια και η Χερσόνησος είναι ισότιμη συμφορά με τις φωτιές του Αυγούστου του 2009, που κάψαν την Αττική. Όπως και κάποια άλλα μέρη στην χώρα, ανάλογου φυράματος και παιδείας. Χωριά ολόκληρα καθ΄ όλα αδίστακτα για το άνομο και υπερβολικό κέρδος. Κάποιοι δε πιο μελετημένοι από εμένα ντόπιοι, μιλάν για χειρότερη κατάσταση και από πυρκαγιά γελώντας με τους συμπατριώτες τους που τους ξέρουν καλά όταν δεν αγριεύουν στο άκουσμά τους, λέγοντας σε μας του κατηχητικού, πως δεν έχουμε δει τίποτα στην τηλεόραση. Για πιο ζοφερή πραγματικότητα που δεν σταματάει ποτέ, αφού διαρκεί όλο πια τον χρόνο, με αμείωτη βαρβαρότητα στις μεταξύ τους ανταγωνιστικότατες, εχθρικές και πολεμικές σχέσεις τον χειμώνα. Εκεί κάτω οι άνθρωποι έχουν κάψει το μέλλον τους. Αυτοί εκεί οι συμπατριώτες μας, είναι κανονικοί εμπρηστές. Αλλά είναι μεγάλης, απέραντης εμβέλειας. Καίνε τις συνειδήσεις των παιδιών τους πριν από όλα, μαθαίνοντάς τα πως βγαίνει το βρώμικο ψωμί. Καίνε το μέλλον όλων μας και όχι μόνο το δικό τους.
Εκεί δεν υπάρχουν ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί, ούτε άλλες ενδιάμεσες ή ακραίες κοινωνικές και πολιτικές αποχρώσεις. Δεν αντιδράει ποτέ κανείς. Γιατί ο γηγενής υπόκοσμος παραμονεύει να τον χαντακώσει. Κοινωνίες σιωπηλού τρόμου. Δεν παίρνει κανείς είδηση. Κοινωνίες αγγελικής εικόνας. Μόνο η νύχτα ξερνάει τα μυστικά και τα τέρατα του τουριστικού παραδείσου. Εκεί υπάρχουν μόνο αδίστακτοι κονοματζήδες, που θέλουν να δουλέψουν 3-4 μήνες και να βγάλουν έσοδα ενός χρόνου. Είναι όλοι συνεργάτες, διαπλεκόμενοι, συνένοχοι, καλοί γνώστες κάθε παρανομίας, την οποία διαχειρίζονται και υπερασπίζονται με τα δόντια. Τα επιχειρήματα και οι τεκμηριώσεις πάνε κι έρχονται. Αλληλοεξαγοράζουν μεταξύ τους την σιωπή. Αστυνομία, κράτος, αγορανομία, δήμαρχοι, εφημερίδες, παράγοντες, δεν μιλάει κανείς. Συμμετέχει δε όλη η οικογένεια μέχρι ετοιμόρροποι παππούδες και γιαγιάδες που βλέπουν ακούνε και ξέρουν τα πάντα, και που χαίρονται για την πρόοδο των παιδιών τους και των εγγονιών τους, γιατί αυτή είναι η πρόοδος για την οποία μας μιλούν για πάνω από 100 χρόνια και καμία άλλη, έτοιμοι όλοι να υπερασπιστούν κάθε λαμογιά των δικών τους.
Τα Μάλια, η Χερσόνησος, ο Λαγανάς το καλοκαίρι, είναι η πραγματική Ελλάδα.
Εκεί το κράτος, που έτσι κι αλλιώς είναι διαλυμένο πλήρως, είναι ανίσχυρο μπροστά στην εγκληματική αλληλεγγύη των κατοίκων. Εκεί δεν υπάρχει λαός ή πολίτες και τέτοιες λέξεις και εκφράσεις, εκεί υπάρχει μια μόνο συντεχνία αδίκου, αρπαγής, αποκλεισμού κάθε διαφωνίας Εκεί οι κάτοικοι έχουν υποκοσμική λογική μέσα από μια μακρά πορεία 30 χρόνων που εκπαιδεύτηκαν σε αυτήν. Ρωτήστε τους Κρητικούς τα ξέρουν καλλίτερα. Εκεί καίει ο ένας το μαγαζί του άλλου από τον ξέχειλο ανταγωνισμό και τον πακτωλό που εισρέει από τα τουριστικά απόβλητα του αγγλικού καπιταλισμού που εξάγονται στα μέρη εκείνα της Ελλάδας που οι κάτοικοι δεν έχουν πλέον ίχνος αντίστασης, τσίπας ή απομεινάρια όποιας μορφής αξιοπρέπειας. Εκεί έχουν ανταλλαχθεί όλα από την απληστία του κέρδους.
Η τουριστική μονοκαλλιέργεια, απέκοψε με θεαματικά ποσοστά μείωσης τους ανθρώπους από την γη τους, την παράδοσή τους, τις καλλιέργειες τους, την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους, και κυρίως την πίστη τους και την αγάπη τους σε αυτό που έκαναν, νιώθοντας ότι είναι κάτι πολύ σπουδαίο αυτό που προσφέρουν όπως πράγματι είναι. Ήταν η αρχή ενός θλιβερού τέλους για την επαρχία και όλο τον τόπο που βρεχόταν από θάλασσα.
Τουριστική ανάπτυξη που ακούτε δεν υπάρχει. Αυτό που αληθώς υπάρχει είναι μια υπανάπτυξη του ανθρώπου εξ αιτίας του τουρισμού και μια υποβάθμιση της ζωής και του περιβάλλοντος. Αυτό που ζούμε τα καλοκαίρια είναι μια αποκρουστική ανάπτυξη της ακρίβειας, του πλιάτσικου στα ήδη ισχνά πορτοφόλια των εργαζομένων, της δήθεν γνησιότητας του χωριού και του νησιού, και όλα αυτά που συναντάμε στις διακοπές και μας εξοργίζουν.
Δεν είναι εδώ θέμα επιδερμικής ηθικής αλλά ενός συλλογικού στοιχήματος με τον εαυτό μας αν θα επιτρέψουμε ή όχι εμείς οι υπόλοιποι μια επέκταση αυτής της εξαχρείωσης και στα υπόλοιπα νησιά μας.
Τα χορτάρια ξαναφυτρώνουν έστω αργά κάποτε, σε 100 χρόνια. Οι συνειδήσεις όμως δεν ζούνε τόσο πολύ. Η χαμένη αξιοπρέπεια δεν ξαναγυρίζει ποτέ.
Πηγή: nefestoras1.blogspot.com
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
Η δύναμη του συνειδητού καταναλωτή
ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Αρκετοί από εμάς γνωρίζουν ότι οι καθημερινές καταναλωτικές μας επιλογές συμβάλλουν (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό) στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και του πλανήτη μας. Τι κάνουμε όμως όταν φτάσει η στιγμή να επιλέξουμε;
Σίγουρα, όλοι μας μπορούμε να κάνουμε κάποιες περισσότερο υπεύθυνες καταναλωτικές επιλογές, οι οποίες θα είναι φιλικότερες προς το περιβάλλον. Όμως, οι σωστές (ή οι σωστότερες) επιλογές προϋποθέτουν αυξημένη συμμετοχή από τη μεριά του πολίτη-καταναλωτή. Άλλωστε, μόνο οι ενημερωμένοι και ενεργοί πολίτες μπορούν να διασφαλίσουν την προστασία του περιβάλλοντος και ένα βιώσιμο μέλλον. Η πρόκληση ισχύει για όλους μας. Ας σεβαστούμε επιτέλους τον πλανήτη μας. Είναι αναμφίβολα στο χέρι μας!
Συνειδητός είναι ο ενημερωμένος καταναλωτής
Οι λύσεις στα σοβαρά οικολογικά μας προβλήματα δεν έρχεται ούτε με ευχολόγια, ούτε με ανακοινώσεις. Πρώτα μπαίνει η ενημέρωση, η ευασθητοποίηση και η απόφαση του κάθε πολίτη ξεχωριστά να αλλάξει κάποια πράγματα στον τρόπο ζωής του, έτσι που με αυτά, τα μικρά και καθημερινά, να συμβάλει και ο ίδιος στη λύση του προβλήματος.
Δεν αρκεί να ζητούμε από το κράτος. Πρέπει και 'μεις να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι.
Προσεκτική κατανάλωση, μείωση στα αχρείαστα προϊόντα, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση. Λιγότερα καύσιμα όπου αυτό είναι εφικτό, λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα, λιγότερους ρύπους στην ατμόσφαιρα.
Όλα αυτά, άρρηκτα συνδεδεμένα με τις καταναλωτικές μας συνήθειες, μπορούν να βελτιώσουν πολύ την ποιότητα της ζωής μας και να συμβάλουν ουσιαστικά στη λύση οικολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Κύπρος.
ΚΙΝΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
Το ένα έκτο των θηλαστικών της Μεσογείου απειλείται με εξαφάνιση σύμφωνα με έκθεση της IUCN.
Η μελέτη της IUCN αναφέρεται στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται 320 είδη θηλαστικών, εκτός από τις φάλαινες και τα δελφίνια.
Οι απειλές για τα θηλαστικά προέρχονται μεταξύ άλλων από την γεωργία, το κυνήγι, τις παγίδες και τα είδη που εισβάλλουν στα οικοσυστήματά τους.
Τρωκτικά, νυχτερίδες, σκαντζόχοιροι και τυφλοπόντικες αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο από την απώλεια ή την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων τους εξαιτίας της γεωργίας, της μόλυνσης, των κλιματικών αλλαγών και της αστικοποίησης, παρατηρεί η έκθεση.
Μεγάλα φυτοφάγα ζώα, όπως τα ελάφια, τα σαρκοφάγα ζώα και οι λαγοί είναι ιδιαίτερα ευάλωτα είδη. Η μεσογειακή φώκια μονάχους-μονάχους και ο ιβηρικός λυγξ αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο.
Αρκετά είδη έχουν ήδη εξαφανιστεί στη περιοχή της Μεσογείου, όπως ένα είδος ελαφιού και ο κοινός ιπποπόταμος.
Είκοσι από τα είδη θηλαστικών που απειλούνται με εξαφάνιση υπάρχουν μόνο στην περιοχή της Μεσογείου.
«Για να διασφαλιστεί η επιβίωση των μεγάλων φυτοφάγων και σαρκοφάγων θηλαστικών στη Μεσόγειο πρέπει να αποκαταστήσουμε τα οικοσυστήματα και τις τροφικές αλυσίδες», τόνισε η Ελεν Τεμπλ,από τους συγγραφείς της έκθεσης.
«Πρέπει να ενθαρρύνουμε το κόσμο να αποδεχθεί τα μεγάλα αρπακτικά σαρκοβόρα ζώα, να βελτιώσουμε τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών και να επιβάλουμε αποτελεσματικότερα τους νόμους που διέπουν το κυνήγι», προσέθεσε.
(www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Η στενή επαφή με τη φύση κάνει τους ανθρώπους πιο αυθεντικούς αλλά και πιο χρήσιμους για την κοινωνία
Περισσότερο πράσινο γύρω μας σημαίνει πιο αληθινός εαυτός, αλλά και κοινωνία μεγαλύτερης αλληλεγγύης. Η συχνή διαβίωση σε ένα φυσικό περιβάλλον, η εστίαση της προσοχής στον φυσικό κόσμο και γενικότερα η στενή επαφή με τη φύση έχουν πολλαπλά ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους, βελτιώνουν την αυθεντικότητά τους και παράλληλα τους ωθούν να συνεισφέρουν στη βελτίωση της κοινωνίας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
"Όταν οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο και διάθεση να παρατηρούν και να βιώνουν τα φύση γύρω τους, αυτό έχει κοινωνικά καθώς και προσωπικά οφέλη", σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας καθηγητή ψυχολογίας, κ. Ρίτσαρντ Ράιαν, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ των ΗΠΑ.
Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, που έχουν διαπιστώσει ότι η επαφή με τη φύση αυξάνει την ευτυχία και την υγεία, μειώνει το άγχος κ.α. Η νέα έρευνα ανακάλυψε, επιπροσθέτως, ότι η συχνή επαφή του ανθρώπου με το φυσικό, παρά με το ανθρωπογενές/αστικό περιβάλλον, επηρεάζει ευρύτερα τις αξίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην κοινοτική και κοινωνική ζωή, καθώς και στις στενές ανθρώπινες σχέσεις, ενώ γίνονται πιο γενναιόδωροι με το χρήμα, πιο ικανοί για αισθήματα αλληλεγγύης κλπ.
Οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στα πειράματα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ποικίλα φυσικά και αστικά περιβάλλοντα και στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη σημασία του πλούτου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συμμετοχής στη βελτίωση της κοινωνίας κ.α. Όσοι είχαν εκτεθεί σε φυσικά περιβάλλοντα (τοπία, φυτά κλπ.), αξιολόγησαν πολύ υψηλότερα τη σημασία των στενών ανθρώπινων σχέσεων, της συμμετοχής στην κοινωνία κλπ.
Όσο πιο πολύ αύξανε η έκθεση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο πιο πολύ αύξανε η αξία αυτών των πραγμάτων για τους ανθρώπους. Όσο, αντίθετα, οι άνθρωποι εκτίθεντο σε τεχνητά περιβάλλοντα (πόλεις, εργοστάσια κλπ), τόσο πιο ψηλά αξιολογούσαν πράγματα όπως το χρήμα και η φήμη. Οι άνθρωποι σε στενή επαφή με τη φύση ήσαν πιο πρόθυμοι να ανοίξουν το πορτοφόλι και την καρδιά τους για τους άλλους ανθρώπους. Η γενναιοδωρία αύξανε όσο στενότερη ήταν η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Επιπλέον, από ψυχολογικής πλευράς, οι άνθρωποι που πλησίαζαν περισσότερο τη φύση, ανέφεραν ότι αισθάνονται ένα μεγαλύτερο αίσθημα αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας ("αισθάνομαι να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου"). Αυτό, κατά τους ερευνητές, οδηγεί σε μείωση της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης από τον εαυτό του και τους γύρω του, αισθήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως των πόλεων, ο οποίος είναι πιο αδιάφορος για τους συνανθρώπους του σε σχέση με τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, κ. Νέτα Βαϊνστάιν, η έρευνα αναδεικνύει τη ζωτική σημασία των χώρων πρασίνου στις πόλεις, κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες. Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν και να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι των πόλεων να "δραπετεύουν", όσο γίνεται συχνότερα, στη φύση, ώστε να περιβάλλονται από δάση, βουνά, λίμνες και άλλες εικόνες του φυσικού κόσμου.
Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Γ’ Φεστιβάλ Περιβάλλοντος
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009 στο Πάρκο Αθαλάσσας – Αγ. Γεωργίου, στην Αγγλαντζιά από τις 15:00 – 18:00 το απόγευμα.
Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για κατασκευές, συστήματα και υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανέγερση και λειτουργία ενός φιλικού προς το περιβάλλον σπιτιού. Συγκεκριμένα στο χώρο του Φεστιβάλ θα εκτεθούν συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας, ηλιακοί συσσωρευτές, φωτοβολταϊκά, άνυνδρα φυτά, συστήματα ανακύκλωσης υλικών και επαναχρησιμοποίησης γκρίζων νερών, μηχανισμοί βιολογικής επεξεργασίας οικιακών αποβλήτων κ.α. Για την ενημέρωση του κοινού θα λειτουργήσουν περίπτερα τόσο κρατικών υπηρεσιών, όσο δημόσιων και ιδιωτικών εταιρειών.
Στο χώρο θα λειτουργήσει επίσης παιδότοπος με φουσκωτά παιχνίδια, παλιάτσους, ζωγραφική για παιδιά με θέμα το περιβάλλον, οικολογικά παιχνίδια, face painting και πολλά άλλα.
Μουσική και δωρεάν ποτά για όλους.
Την εκδήλωση στηρίζει το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών και ο Όμιλος Λαϊκού.
Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009
4 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα ζώων
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Ψήφο στους Οικολόγους Πράσινους για μια καλύτερη Ελλάδα
Οι καθαρές θέσεις και απόψεις των Οικολόγων Πρασίνων σε συνδυασμό με την εργατικότητα, την τιμιότητα και ακεραιότητα των υποψηφίων τους, δίνουν διέξοδο στα αδιέξοδα της πολιτικής υποβάθμισης που παρατηρούμε στην Ελλάδα, εδώ και αρκετά χρόνια.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, η Ελλάδα έχει ανάγκη από νέες ιδέες, καινούργιες, προοδευτικές και παραγωγικές προτάσεις και αίσθημα εμπιστοσύνης για τον κάθε Έλληνα πολίτη, αγρότη, εργαζόμενο, φοιτητή.
Καλούμε λοιπόν τους Ελλαδίτες φίλους μας που ζουν μόνιμα στην Κύπρο να δώσουν την ψήφο τους στους Οικολόγους Πράσινους!
ΚΙΝΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Η άλλη Κύπρος της ντροπής!!!
Δημόσιοι χώροι, κτήρια δημόσιας χρήσης, υπεραγορές, ξενοδοχεία, στάδια με νομική υποχρέωση δημιουργίας χώρων στάθμευσης για αναπηρικά οχήματα, αλλά χωρίς νομική ή άλλη υποχρέωση να διαφυλάττουν τους χώρους οι οποίοι ΠΑΝΤΑ είναι κατειλημμένοι από μη δικαιούχα οχήματα!
Φούρνοι, περίπτερα, καταστήματα, δημόσια κτήρια και υπηρεσίες του κράτους, ακόμα και δημοτικά μέγαρα που δεν διαθέτουν ράμπα. Μόνο ψηλά και ψυχρά σκαλοπάτια που δυστυχώ κάποιοι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Και καταδικάζονται να μένουν έξω!
Κύπρος 2009... Η «άλλη» Κύπρος, όχι αυτή της ευμάρειας, της επίδειξης και της υποκουλτούρας. Αυτή με το ψυχρό και αδιάφορο πρόσωπο, με την απάθεια και τον ωχαδελφισμό της μεγάλης πλειοψηφίας.
Η άλλη Κύπρος... της ντροπής!!!