Το 80% του πληθυσµού των Μεσογειακών χώρων έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό, αν και πολλές περιοχές προµηθεύονται πόσιµο νερό από άλλες πόλεις ή καταφεύγουν σε εµφιαλωµένο νερό. Μεταξύ, όµως, του αγροτικού πληθυσµού των νότιων ακτών της Μεσογείου, µόνο το 60% του πληθυσµού έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό. Σε πολλές περιοχές, που δεν αντιµετωπίζουν ακόµα προβλήµατα ακραίας έλλειψης νερού, η ζήτησή του είναι µέγιστη το καλοκαίρι, όταν η διαθεσιµότητά του στη φύση είναι η ελάχιστη. Συχνά, σε περιοχές µε µικρή διαθεσιµότητα νερού,υπάρχει µεγάλη ζήτηση, εξαιτίας αυξηµένου πληθυσµού ή/ και έντονων οικονοµικών δραστηριοτήτων (π.χ. τουρισµός, εντατικά αρδευόµενες περιοχές κ.ά.). Στη σηµερινή εποχή πίνουµε ή χρησιµοποιούµε καθηµερινά στον βιοµηχανικό κόσµο για µαγείρεµα 2-3 λίτρα νερού, κατ’ άτοµο,ενώ πάνω από 145 λίτρα καταναλώνονται αντίστοιχα στην τουαλέτα,το µπάνιο, την περιποίηση του σώµατος, το πλύσιµο ρούχων ή πιάτων,την καθαριότητα του σπιτιού, το πότισµα των λουλουδιών. Από το 1950 µέχρι σήµερα, έχει υπερτριπλασιαστεί η παγκόσµια κατανάλωση νερού,αναπτυσσόµενη µε διπλάσιους τουλάχιστον ρυθµούς, απ΄ ότι η αύξηση του πληθυσµού. Η προσφορά, όµως, του νερού δεν είναι δεδοµένη, έχει κάποια ανώτερα όρια. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η σωστή, βιώσιµη διαχείρισητων υδατικών πόρων. Μια βιώσιµη διαχείριση των υδατικών πόρων είναι αναγκαία στη Ν. Ευρώπη και τη Μεσόγειο, µια και τα πράγµατα αναµένεται ότι θα χειροτερέψουν και άλλο, αφού όλοι οι ειδικοί επιστήµονες συµφωνούν ότι µια από τις συνέπειες της αλλαγής του κλίµατος στη Μεσόγειο είναι η σηµαντική µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας, που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε µελέτη που δηµοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστηµονικό περιοδικό “Science”, η µεσογειακή λεκάνη εµφανίζεται ως η πλέον ευάλωτη στην υπερθέρµανση του πλανήτη, εξαιτίας της αλλαγής του παγκόσµιου κλίµατος και οι συνέπειες θα είναι µεταξύ άλλων η µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας,που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις των επιστηµόνων, το 38% του πληθυσµού της Μεσογείου θα ζει σε ζώνες, όπου θα παρατηρούνται ελλείψεις νερού. Η Ισπανία αντιµετωπίζει τα τελευταία χρόνια τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Αθήνα βρέθηκε αντιµέτωπη µε το φάσµα της δίψας, εξ αιτίας ανάλογης ξηρασίας και κακής διαχείρισης των υδατικών πόρων. Χρόνιο είναι το πρόβληµα της λειψυδρίας στις Κυκλάδες και σε ορισµένα νησιά της Δωδεκανήσου κατά τους θερινούς µήνες και συνεχώς επιδεινώνεται: 20 τουλάχιστον νησιά αντιµετωπίζουν σοβαρό πρόβληµα. Στη Μεσόγειο έχει χαθεί το 50 % (σε ορισµένες περιοχές και το 90%) των υγροτόπων της.
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
Η διαχείριση του νερού στη Μεσόγειο
Από έλλειψη και ακατάλληλη διαχείριση του νερού υποφέρει έντονα η Μεσόγειος.
Το 80% του πληθυσµού των Μεσογειακών χώρων έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό, αν και πολλές περιοχές προµηθεύονται πόσιµο νερό από άλλες πόλεις ή καταφεύγουν σε εµφιαλωµένο νερό. Μεταξύ, όµως, του αγροτικού πληθυσµού των νότιων ακτών της Μεσογείου, µόνο το 60% του πληθυσµού έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό. Σε πολλές περιοχές, που δεν αντιµετωπίζουν ακόµα προβλήµατα ακραίας έλλειψης νερού, η ζήτησή του είναι µέγιστη το καλοκαίρι, όταν η διαθεσιµότητά του στη φύση είναι η ελάχιστη. Συχνά, σε περιοχές µε µικρή διαθεσιµότητα νερού,υπάρχει µεγάλη ζήτηση, εξαιτίας αυξηµένου πληθυσµού ή/ και έντονων οικονοµικών δραστηριοτήτων (π.χ. τουρισµός, εντατικά αρδευόµενες περιοχές κ.ά.). Στη σηµερινή εποχή πίνουµε ή χρησιµοποιούµε καθηµερινά στον βιοµηχανικό κόσµο για µαγείρεµα 2-3 λίτρα νερού, κατ’ άτοµο,ενώ πάνω από 145 λίτρα καταναλώνονται αντίστοιχα στην τουαλέτα,το µπάνιο, την περιποίηση του σώµατος, το πλύσιµο ρούχων ή πιάτων,την καθαριότητα του σπιτιού, το πότισµα των λουλουδιών. Από το 1950 µέχρι σήµερα, έχει υπερτριπλασιαστεί η παγκόσµια κατανάλωση νερού,αναπτυσσόµενη µε διπλάσιους τουλάχιστον ρυθµούς, απ΄ ότι η αύξηση του πληθυσµού. Η προσφορά, όµως, του νερού δεν είναι δεδοµένη, έχει κάποια ανώτερα όρια. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η σωστή, βιώσιµη διαχείρισητων υδατικών πόρων. Μια βιώσιµη διαχείριση των υδατικών πόρων είναι αναγκαία στη Ν. Ευρώπη και τη Μεσόγειο, µια και τα πράγµατα αναµένεται ότι θα χειροτερέψουν και άλλο, αφού όλοι οι ειδικοί επιστήµονες συµφωνούν ότι µια από τις συνέπειες της αλλαγής του κλίµατος στη Μεσόγειο είναι η σηµαντική µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας, που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε µελέτη που δηµοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστηµονικό περιοδικό “Science”, η µεσογειακή λεκάνη εµφανίζεται ως η πλέον ευάλωτη στην υπερθέρµανση του πλανήτη, εξαιτίας της αλλαγής του παγκόσµιου κλίµατος και οι συνέπειες θα είναι µεταξύ άλλων η µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας,που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις των επιστηµόνων, το 38% του πληθυσµού της Μεσογείου θα ζει σε ζώνες, όπου θα παρατηρούνται ελλείψεις νερού. Η Ισπανία αντιµετωπίζει τα τελευταία χρόνια τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Αθήνα βρέθηκε αντιµέτωπη µε το φάσµα της δίψας, εξ αιτίας ανάλογης ξηρασίας και κακής διαχείρισης των υδατικών πόρων. Χρόνιο είναι το πρόβληµα της λειψυδρίας στις Κυκλάδες και σε ορισµένα νησιά της Δωδεκανήσου κατά τους θερινούς µήνες και συνεχώς επιδεινώνεται: 20 τουλάχιστον νησιά αντιµετωπίζουν σοβαρό πρόβληµα. Στη Μεσόγειο έχει χαθεί το 50 % (σε ορισµένες περιοχές και το 90%) των υγροτόπων της.
Το 80% του πληθυσµού των Μεσογειακών χώρων έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό, αν και πολλές περιοχές προµηθεύονται πόσιµο νερό από άλλες πόλεις ή καταφεύγουν σε εµφιαλωµένο νερό. Μεταξύ, όµως, του αγροτικού πληθυσµού των νότιων ακτών της Μεσογείου, µόνο το 60% του πληθυσµού έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιµο νερό. Σε πολλές περιοχές, που δεν αντιµετωπίζουν ακόµα προβλήµατα ακραίας έλλειψης νερού, η ζήτησή του είναι µέγιστη το καλοκαίρι, όταν η διαθεσιµότητά του στη φύση είναι η ελάχιστη. Συχνά, σε περιοχές µε µικρή διαθεσιµότητα νερού,υπάρχει µεγάλη ζήτηση, εξαιτίας αυξηµένου πληθυσµού ή/ και έντονων οικονοµικών δραστηριοτήτων (π.χ. τουρισµός, εντατικά αρδευόµενες περιοχές κ.ά.). Στη σηµερινή εποχή πίνουµε ή χρησιµοποιούµε καθηµερινά στον βιοµηχανικό κόσµο για µαγείρεµα 2-3 λίτρα νερού, κατ’ άτοµο,ενώ πάνω από 145 λίτρα καταναλώνονται αντίστοιχα στην τουαλέτα,το µπάνιο, την περιποίηση του σώµατος, το πλύσιµο ρούχων ή πιάτων,την καθαριότητα του σπιτιού, το πότισµα των λουλουδιών. Από το 1950 µέχρι σήµερα, έχει υπερτριπλασιαστεί η παγκόσµια κατανάλωση νερού,αναπτυσσόµενη µε διπλάσιους τουλάχιστον ρυθµούς, απ΄ ότι η αύξηση του πληθυσµού. Η προσφορά, όµως, του νερού δεν είναι δεδοµένη, έχει κάποια ανώτερα όρια. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η σωστή, βιώσιµη διαχείρισητων υδατικών πόρων. Μια βιώσιµη διαχείριση των υδατικών πόρων είναι αναγκαία στη Ν. Ευρώπη και τη Μεσόγειο, µια και τα πράγµατα αναµένεται ότι θα χειροτερέψουν και άλλο, αφού όλοι οι ειδικοί επιστήµονες συµφωνούν ότι µια από τις συνέπειες της αλλαγής του κλίµατος στη Μεσόγειο είναι η σηµαντική µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας, που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε µελέτη που δηµοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστηµονικό περιοδικό “Science”, η µεσογειακή λεκάνη εµφανίζεται ως η πλέον ευάλωτη στην υπερθέρµανση του πλανήτη, εξαιτίας της αλλαγής του παγκόσµιου κλίµατος και οι συνέπειες θα είναι µεταξύ άλλων η µείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας,που θα προξενήσουν µείωση των διαθέσιµων υδατικών πόρων. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις των επιστηµόνων, το 38% του πληθυσµού της Μεσογείου θα ζει σε ζώνες, όπου θα παρατηρούνται ελλείψεις νερού. Η Ισπανία αντιµετωπίζει τα τελευταία χρόνια τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Αθήνα βρέθηκε αντιµέτωπη µε το φάσµα της δίψας, εξ αιτίας ανάλογης ξηρασίας και κακής διαχείρισης των υδατικών πόρων. Χρόνιο είναι το πρόβληµα της λειψυδρίας στις Κυκλάδες και σε ορισµένα νησιά της Δωδεκανήσου κατά τους θερινούς µήνες και συνεχώς επιδεινώνεται: 20 τουλάχιστον νησιά αντιµετωπίζουν σοβαρό πρόβληµα. Στη Μεσόγειο έχει χαθεί το 50 % (σε ορισµένες περιοχές και το 90%) των υγροτόπων της.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου